Zawsze uważałam, że małe dzieci bardzo otwarcie akceptują różnice. Nie znają niczego innego niż to, co widzą, wszystko dla nich jest nowe i ciekawe. Jednak w niektórych przypadkach dzieci mogą uczyć się uprzedzeń od rodziców, rówieśników lub innych czynników zewnętrznych. Dlatego jako rodzice mamy obowiązek uczyć dzieci wzajemnej akceptacji.
Jeśli chodzi o dzieci z dodatkowymi potrzebami, niektóre z tych potrzeb mogą być oczywiste – na przykład mogą poruszać się na wózku inwalidzkim, mogą mieć założony widoczny aparat słuchowy, lub potrzeba widoczna wtedy, gdy dziecko choruje na chorobę, która zatrzymała jego wzrost na wczesnym etapie rozwoju. Jednak inne potrzeby mogą nie być aż tak widoczne i oczywiste. Na przykład autystyczne skłonności do odmiennych zachowań małego chłopca, mogą nie być oczywiste dla innych dzieci, dopóki jego zachowanie naprawdę nie zmartwi innych.
Jak więc uczyć dzieci akceptowania i szanowania tych dzieci, które mają dodatkowe potrzeby, niezależnie od tego jakie one są?
Porozmawiaj o byciu innym
Na początek musimy nauczyć dzieci, że nie ma dwóch takich samych osób. Porozmawiajmy o tym, że wszyscy wyglądamy inaczej – niektórzy mają kręcone włosy, inny kolor oczu, inny kolor skóry, niektórzy noszą okulary. Następnie można przejść do innych różnic, takich jak miejsce zamieszkania ludzi, język, którym się posługują, różne rzeczy, które lubią robić. Ważną rzeczą do podkreślenia jest to, że można mieć czarne / brązowe / blond / rude włosy. Każdy z nas jest inny i to jest dobre i szalenie ciekawe. Czy nie byłoby nudno, gdybyśmy wszyscy wyglądali dokładnie tak samo?
Zajmij się negatywnym zachowaniem
Jak wiemy dzieci nieustannie obserwują się nawzajem i mają tendencję do kopiowania zachowań. Jeśli masz dziecko, które przejawia negatywne zachowania, to z mojego doświadczenia wynika, że najlepiej jest omówić to zachowanie bezpośrednio z dzieckiem Na spokojnie, bez niepotrzebnego oskarżania i nerwów. Nie zamiataj sprawy pod dywan. Możesz opowiedzieć dzieciom coś o sobie, np.: Jestem naprawdę dobra w grze na pianinie, ale rysowanie jest dla mnie bardzo trudne. Zapytaj dzieci w czym są dobre, a co sprawia im trudność. Następnie wyjaśnij im, że chociaż niektóre z nich są dobre w zachowaniach, takich jak słuchanie lub siedzenie na dywanie, to inne dziecko uważa to za naprawdę bardzo trudne i musimy mu pomóc, tak jak Ty potrzebujesz pomocy w rysowaniu.
Nauka w różnym tempie
Kolejną kwestią do rozwiązania są umiejętności. Niektóre dzieci są bardzo świadome tego, czy są w stanie coś zrobić, podczas gdy inne wcale nie. Ważne jest to, aby dzieci zdawały sobie sprawę z tego, że wszyscy uczymy się w różnym tempie. Ponownie użyj siebie jako przykładu – są rzeczy, których nauczyłeś się robić szybko i rzeczy, które musisz ciągle ćwiczyć. To samo dotyczy nas wszystkich – niektórzy z nas mogą uczyć się szybko, podczas gdy inni potrzebują więcej czasu. Ważne jest to, żebyśmy wszyscy byli dla siebie życzliwi i mogli pomagać sobie nawzajem. Nie ma znaczenia ile czasu zajmie nam nauczenie się czegoś, o ile będziemy się starać i nie poddawać. Podobnie jak we wszystkich aspektach życia, akceptacja zawsze będzie tą kwestią, która może powodować problemy. Dzieci rodzą się jako czysta karta. Podczas, gdy dzieci z dodatkowymi potrzebami mogą być w mniejszości, to wszystkie dzieci powinny móc dorastać akceptując się nawzajem.
Jak powiedział kiedyś Nelson Mandela: „Nikt nie rodzi się z nienawiścią do innej osoby z powodu koloru skóry, pochodzenia lub religii”. My dorośli jesteśmy za to odpowiedzialni.
Mama dziewczynki z planety Magia
